Pamietam, kiedy pierwszy raz przyjechalam do Anglii "na truskawki". Zbieralo sie je na akord, placono nam od skrzynki, czylo kto byl szybszy, ten zarabial wiecej. Mielismy krotkie przerwy i dluzsza obiadowa, wiedzielismy, ile godzin zbierania dziennie nas czeka. Bedac osoba slabowita z natury, na zebranie 5 kg skrzynki potrzebowalam az 15 minut. Nosilam dwie, nieraz trzy, zeby nie marnowac cennego czasu na latanie tam i z powrotem miedzy rzadkami. Wiedzialam ze musze sie sprezac - time is money.
Potem przyszedl czas na sprzatanie w hotelach. Znow, bylo np. 15 pokoi dziennie do sprzatniecia, czasem gruntownego, ze zmiana poscieli, czasem tylko ogarniecia. Wiedzialam, ze mam 10 min na pokoj, 5 min na lazienke, 5 min na odkurzenie i mopa, po czym chwytalam scierki i inne akcesoria i pedzilam do kolejnego pokoju. Po wysprzataniu musialam jeszcze wykalkulowac sobie czas na hol, recepcje, bar, restauracje i toalety. Konczylam punktualnie o 3 po poludniu i musialam sie ze wszystkim wyrobic. Zaden robot nie sledzil ile mi co zajmuje, sama siebie kontrolowalam. Inaczej nie bylabym w stanie wydajnie pracowac. W restauracji bylo podobnie - jest milion rzeczy do zrobienia, trzeba zmieniac obrusy, polozyc sztucce na kolejny dzien, przygotowac bufet, zbierac dziarsko talerze, roznosic jedzenie, biec do klientow z rachunkami, zbierac zamowienia - znow, bez dobrej dyscypliny czasowej jest to niemozliwe.
Pracowalam w sklepach odziezowych. Przychodzilismy przed otwarciem wykladac nowy towar i znow trzeba bylo to zrobic w okreslonych ramach czasowych. Kto kiedykolwiek porzadkowal sciane czy swoj dzial w Primarku lub podobnym sklepie wie, ze bez patrzenia na zegarek skonczenie tej beznadziejnej roboty jest malo prawdopodobne. Pracowalam w laboratorium, przygotowujac probki dla klientow - od razu mi powiedziano, ze mam robic minimum 10 dziennie, poswiecajac na jedna srednio pol godziny.
Cale zycie jestesmy w szponach czasu. Przychodzimy do pracy i wychodzimy na czas. Na zdawanie egzaminow mamy tyle a tyle czasu. Pociagi i autobusy przyjezdzaja zazwyczaj na okreslona godzine. Przy nawale obowiazkow time management jest absolutnie niezbedny. Dlaczego wiec w pracownikach Amazona takie zdziwienie, ze musza spelniac normy i czy faktycznie byly one az tak wysrubowane ? Pomijam kwestie plac i ogolnie traktowania tam ludzi. Wiadomo, Polska jest montownia i pakowalnia Europy, Polak to nowy Murzyn. Nie moge sie jednak oprzec wrazeniu, ze postawa 'czy sie stoi, czy sie lezy' jest pod nasza szerokoscia geograficzna wiecznie zywa. Co ciekawe, ci sami oburzeni Amazonczycy w podobnych realiach w UK czy Niemczech malo sie nie zabija za 6 funtow badz euro za godzine i niejednokrotnie sami urzadzaja wyscigi, ktory wydajniejszy, zeby potem pognac do drugiej czy trzeciej pracy, na gwizdek. Ktoz to pojmie...
